HANYA YANAGIHARA, "Een klein leven", 2015

HANYA YANAGIHARA, 

Een klein leven :

This book was first published in 2015.

The next year a very strange man, supporter of the unusualness, 

became the new president of the US. 

This book illustrates the atmosphere of that time,

 leading to this uncommon election.

"...een gezelschap van uitsluitend progressieven die hooglopende discussies voerden over het beleid van de Democraten, waarbij veel werd geschreeuwd over onderwerpen waar ze het nota bene allemaal over eens waren - dat zo clichématig en banaal was dat hij het wel kon uitgillen van frustratie en dat tegelijkertijd bizar genoeg zo'n charme had voor Jude en Willem..." (p.288)

*

"...en ten slotte geërgerd geweest over de filmcultuur, die een verregaande infantilisering van de acteur in de hand leek te werken..." (p.248)

*

"...Hun wereld wordt beheerst door kinderen, kleine despoten wier behoeften - school, vakantiekampen, activiteiten en bijlessen - bepalend zijn voor elke beslissing nu en in de komende tien jaar. De kinderen bepalen de duur en bestemming van de vakantie van dat jaar; zij bepalen of er geld overblijft en zo ja, waaraan dat wordt uitgegeven..."   (p.329)

*

"...Hoe broos ons rechtsstelsel eigenlijk was, zo afhankelijk van onzekere factoren, een systeem dat maar zo weinig soelaas bood en van zo weinig nut was voor degenen die de bescherming ervan het hardst nodig hadden ..." (p.377)

*

"'...Het leven was beangstigend want het was niet te bevatten. Ze zochten allemaal naar iets wat alleen van hen was, iets om de angstwekkende omvang en de onvoorstelbaarheid van de wereld op afstand te houden..."  (p.524)

*

"...Verwondering en ontzag over hoe enorm mensen wereldwijd hun best deden om te leven, zelfs in de zwaarste tijden en onder de slechtste omstandigheden. Het leven is zo droevig, dacht hij op die momenten. Het is zo droevig en toch gaan we er allemaal mee door. We klampen ons er allemaal aan vast, we zijn allemaal op zoek naar iets wat ons troost biedt..."   (p.649).

HARARI "Homo Deus"

DE GESCHIEDENISVISIE VAN HARARI in "homo deus  :

"...Maar al begrepen Herodotus en Thucydides de werkelijkheid veel beter dan de auteurs van de bijbel,

de bijbel won het toch toen die twee wereldbeschouwingen botsten.

De Grieken namen de Joodse kijk op de geschiedenis over, en niet omgekeerd.

Duizend jaar na Thucycides waren de Grieken ervan overtuigd dat het wel een goddelijke straf voor hun zonden moest zijn als een of andere barbaarse horde hun land binnenviel. (...)


Nog steeds leggen Amerikaanse presidenten de eed af met hun hand op de bijbel.

En in veel landen ter wereld, waaronder de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk, zweren getuigen in de rechtszaal nog steeds op de Bijbel dat ze de waarheid zullen vertellen.

Het heeft wel iets ironisch dat ze zweren de waarheid te vertellen op een boek dat zo vol zit met verzinsels, mythen en vergissingen."
(p.183,184).