In het oosten rukten de Russen op en in het westen konden de geallieerden ieder moment aan wal gaan. (...)
Wekenlang interviewde de jonge Morris de ene na de andere Duitse krijgsgevangene.
Hij hoorde ze steeds dezelfde antwoorden geven.
Nee, het was niet de aantrekkingskracht van het nazisme.
Nee, ze dachten niet dat ze nog konden winnen.
Nee, ze waren niet gehersenspoeld.
Uiteindelijk was er een veel eenvoudiger reden,
vertelden ze,
een simpele verklaring voor de bijna bovenmenselijke prestaties van het Duitse leger.
Kameradschaft. Vriendschap. (...)
Uiteindelijk vochten ze voor hun makkers, die ze niet in de steek wilden laten..." (p.252-254)
"In de herfst van 1944 was de Duitse olie bijna op.
Tanks stonden stil, vliegtuigen bleven in de hangar en artilleriestukken moesten met paarden worden
voortgetrokken.
Maar zelfs toen gingen de Britten door met het bombarderen van het Duitse volk...(p.482)
"Neem Zweinstein, de school van Harry Potter.
In de meeslepende fantasie van Rowling is het een magische plek,
maar ik vrees dat het in werkelijkheid een hel zou zijn voor veel kinderen.
Leerlingen worden ingedeeld op leeftijd, competitie wordt van bovenaf gestimuleerd
met een uitgebreid puntensysteem.
Pedagogen zijn het erover eens dat dit een recept is voor een pestcultuur..." (p.512).
"I