een cinefiel was het aanbod van de Romeinse bioscopen overdonderend. ...
Maar verder viel het culturele aanbod in deze clericalenstad tegen.
Boeken moest je hier zoeken tussen schrijfpapier en breipatronen, galerijen met moderne kunst waren er nauwelijks.
Daar stond wel iets tegenover : Titiaan, Rafaël, Cranach - de oude meesters in de musea.
Claus' grote ontdekking was Cranach's "Venus met Cupido als honingdief" in de Galleria Borghese, een doek zo mooi, schreef hij aan Raveel, dat het je hart met een rubberhand vastgrijpt.
Venus, geheel naakt op een rode fluwelen hoed na, wordt op dit schilderij vergezeld door haar zoon Cupido.
Nog vaak zou Claus naar dit schilderij verwijzen.
Hij herkende zich in de afgebeelde Cupido, een mollig cherubijntje dat wat beteuterd kijkt, omdat het wordt gestoken door de bijen waaraan het een honingraat ontstolen had.
Het antwoord van Venus op die beteuterde blik is door de Griekse dichter Theocritus opgeschreven :
Cupido mag niet vergeten dat hij met zijn pijlen ook anderen pijn doet, geen lust zonder last.
Ook de schoonheid van de eigentijdse romeinse vrouwen ontging Claus niet..." (p.214, 215)