"Toen kort daarna Jozef II onder Franse druk inbond en de Staten-Generaal
de rol van Frankrijk als beschermheer van de Republiek erkenden door akkoord te gaan met een defensieve alliantie, leken de patriotten de situatie volledig meester te zullen worden. Tegen betaling van een afkoopsom van 10 miljoen gulden, voor de helft op te brengen door de Republiek en de andere helft door Frankrijk, het permanente vertrek van het Nederlandse garnizoen uit de Barrièrestad Namen en
de overdracht aan Oostenrijk van de Scheldeforten Lillo en Liefkenshoek, zag de keizer af van zijn twee belangrijkste eisen : de opening van de Schelde en de overdracht van Maastricht. Het Frans-Nederlandse bondgenootschap dat een dag na de tekening van de
Vrede van Fontainebleau ( 9 november 1785) tot stand kwam, legde de twee contractanten de verplichting op om elkaar militair bij te staan als een van beide werd aangevallen." (p.302, 303)
