"Als een man niet in staat is kinderen bij zijn echtgenote te verwekken, is het voor hen (de Spartanen) logisch dat een andere man de honneurs waarneemt. Zelfs als een echtgenoot daartoe wel in staat is, vinden ze het niet merkwaardig en zelfs lovenswaardig als zijn vrouw ook nog andere kinderen probeert te krijgen van een andere, jongere man. Ze beschouwen het als een vorm van egoïsme als vrouwen of mannen hun reproductieve kwaliteiten voor slechts één persoon reserveren. Zulk hysterisch monogaam gedrag is in hun ogen zelfs schadelijk voor het collectieve belang, dat immers gediend is met zoveel mogelijk gezond en sterk nageslacht. Staat er dan geen straf op overspel, vroeg ik. (p.304)